جهان در نظاره تحولات افغانستان و فعالیت‌های طالبان/ نگرانی کاربران از سلامتی رحیم پور ازغدی و شهره لرستانی/ بازگشت فرزاد جمشیدی به تلویزیون او را ترند گوگل کرد/ علی احمد جلالی کیست و چرا سئو شده است؟
تاریخ انتشار: ۲۷ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۸۴۷۳۸۴
روزانه عبارت و مفاهیم متعدد و صد البته متفاوتی از سوی کاربران فضای مجازی در شبکه‌های اجتماعی و موتور‌های جستجوگر جست و جو میشود؛ مفاهیمی که بعضاً با تحولات خبری ارتباط تنگاتنگی دارند و کاربران به دنبال اطلاعات بیشتری در مورد آنها هستند. در بسته خبری پیش روی، به مهم‌ترین مفاهیم جست و جو و بیان دیگر، ترندهای گوگل در ۴۸ ساعت گذشته اشاره شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش «تابناک»؛ در بازه زمانی مورد اشاره، مفاهیم و عباراتی چون « طالبان چه کسانی هستند؟»، « ناتو چیست؟»، « حال شهره لرستانی چطور است؟»، « بسم الله محمدی»، « رحیم پور ازغدی»، « فرزاد جمشیدی مجری تلویزیون»، «علی احمد جلالی» و... از مهم‌ترین موضوعاتی است که کاربران ایرانی در اینترنت به دنبال اطلاعاتی در مورد آنها بودند.
طالبان چه کسانی هستند؟گروه طالبان در روزهای اخیر با گسترش قلمروهای تحت تصرف خود در خاک افغانستان، پایتخت این کشور یعنی کابل را نیز به تصرف خود درآورد و عملاً حکومت قانونی این کشور را کنار زد.
وقوع این رخداد و نیز پیامدهای انسانی و اجتماعی غم انگیزی که بر جای گذاشته است، ذهن و فکر مردم بسیاری از کشورهای جهان را به سمت افغانستان و طالبان جلب کرده است.
برای بسیاری از انسان ها به ویژه کسانی که سابق بر این دوران حکومت داری و فعالیت های نظامی طالبان را ندیده بودند، حالا این سئوال که طالبان چه کسانی هستند؟ ایجاد شده است.
در پاسخ به این سئوال می توان گفت طالبان (به معنای طلبه‌ها) گروهی از شبه نظامیان روحانی اسلامگرای مخالف دولت‌های افغانستان وپاکستان است که عقاید مذهبی با ریشه‌هایی در مکتب حنفی دیوبندی، مذهب وهابیت و دیدگاه‌های جهادگرایی سلفی ابن تیمیه دارد.
این گروه از زمان پیدایش در سال ۱۹۹۴ تاکنون از طرف‌های درگیر در جنگ افغانستان بوده‌است و پس از تصرف افغانستان، از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ با نام امارت اسلامی افغانستان بر این کشور حکومت کرده‌است.
بیشتر افراد گروه طالبان پشتون‌هایی هستند که در مناطق شمال غربی پاکستان و دو سوی خط دیورند، زندگی می‌کنند. طالبان از آغاز حمله آمریکا به افغانستان که موجب برکناری آنان از قدرت شد، با نیروهای آمریکا و ناتو نیز در جنگ هستند. رهبر کنونی طالبان پس از کشته شدن ملا اختر منصور، هبت‌الله آخوندزاده است.
طالبان بیشتر از اینکه دیوبندی عمل کند، قشری و قبیله‌ای برخورد می‌کند. آنها حتی با اخوانی‌ها و جماعتی‌ها و مودودی‌ها سر سازش ندارند.
بیشتر بخوانید
پنهان شدن اعضای تیم زنان افغانستان از ترس طالبان ناتو چیست؟پیمان آتلانتیک شمالی یا ناتو یم پیمان نظامی – امنیتی میان گروهی از کشورهای غربی و آمریکاست که بر اساس آن کشورهای عضو متحد هستند در صورت هر گونه تهدید سیاسی، نظامی و امنیتی علیه منافع هر کدام از کشورها به یاری همدیگر بشتابند.
پیمان آتلانتیک شمالی پس از مذاکراتی که از ژوئیه ۱۹۴۸ در واشینگتن آغاز شده بود در ۴ آوریل ۱۹۴۹ میان ایالات متحده آمریکا، اعضای پیمان بروکسل (بریتانیا، فرانسه، هلند، بلژیک و لوکزامبورگ) و دیگر کشورهای بلوک سرمایه‌داری که به این پیمان دعوت شده بودند (کانادا، دانمارک، ایسلند، ایتالیا، نروژ و پرتغال) به امضا رسید.
پس از آغاز جنگ افغانستان و جنگ عراق نیروهای ناتو حوزه فعالیت‌های خود را به داخل مرزهای این دو کشور نیز گسترش دادند.
فعالیت ناتو در عراق منحصر به آموزش نظامی می‌شد، اما در افغانستان و در سال ۲۰۰۶ پس از درخواست هلند و آلمان نیروهای ناتو جایگزین نیروهای ایساف متعلق به سازمان ملل شدند. ناتو در سال ۲۰۰۸ رهبری ۴۷ هزار نیرو از ۴۰ کشور جهان را در افغانستان بر عهده داشت.
این پیمان در ماه و سال های اخیر حجم نیرو و فعالیت های خود را در خاک افغانستان به شدت کاهش داد.
در جریان بحرانی که در افغانستان روی داد و عملاً دولت مرکزی این کشور قدرت را به گروه طالبان واگذار کرد، برای بسیاری از شهروندان افغانستان و نیز دیگر جوامع جهانی این سئوال مهم به وجود آمد که چرا ناتو حمایت های خود را از دولت مرکزی دریغ کرد و علی رغم خسارت های سنگین جانی و مالی که به شهروندان افغانستانی تحمیل شد، به یاری مردم این کشور نشتافت؟
بیشتر بخوانید
تاکید ناتو بر ادامه حضور دیپلماتیک در کابل اشرف غنیاشرف غنی- رئیس جمهور قانونی افغانستان بود که در جریان حمله طالبان به کابل و تصرف این شهر، با یک پرواز اختصاصی خاک افغانستان را ترک کرد و به کشور تاجیکستان گریخت.
اشرف غنی احمدزی در انتخابات ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۴ و ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۹ به عنوان رئیس‌جمهور افغانستان انتخاب شد.
او از ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۴ تا زمان فرار از افغانستان در روز ۱۵ اوت ۲۰۲۱ چهاردهمین رئیس‌جمهور جمهوری اسلامی افغانستان بود.
قبلاً از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۴ به عنوان وزیر مالیه افغانستان در دولت حامد کرزی فعالیت می‌کرد. وی در دو انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۳۸۸ و ۱۳۹۳ هم نامزد بود.
فرار او از افغانستان و نیز برخی حواشی مبنی بر عدم هدایت و ساماندهی ارتش افغانستان برای مقابله قاطع با طالبان، او را در کانون توجه کاربران شبکه های اجتماعی قرار داد و انتقادات فراوانی متوجه او شد.
بیشتر بخوانید
روسیه خواستار محاکمه اشرف غنی شد حال شهره لرستانی چطور است؟شهره لرستانی یکی از بازیگران مشهور سینما و تلویزیون ایران است که اخیراً و به واسطه ابتلا به ویروس کرونا در بیمارستان بستری شده بود.
بخاطر همین بیماری شهره لرستان در کانون توجه کاربران اینترنتی قرار گرفته است.
آخرین خبرها در مورد وضعیت سلامتی شهره لرستانی- حکایت از آن دارد که حال جسمانی او رو به بهبودی است و از بیمارستان نیز مرخص شده است.
در مورد شهره لرستانی در ویکی تابناک بیشتر بخوانید بسم الله محمدیبسم الله محمدی- وزیر دفاع دولت افغانستان بود که چندماه پیش به صورت مکرر وعده می داد که اجازه تصرف کشور افغانستان توسط طالبان را نخواهد داد.
پس از تصرف کشور افغانستان توسط طالبان، عملکرد او و نیروهای تحت امرش در مقاومت در برابر طالبان به شدت مورد انتقاد شهروندان افغانستانی و دیگر مردم جهان قرار گرفته است.
همچنین ژنرال بسم الله با خروج اشرف غنی و دیگر مقامات ارشد دولت کابل از افغانستان در پیامی توییتری به این نوع رفتار واکنش نشان داد. محمدی در پیام توییتری نوشت: "آنها دستان ما را از پشت بستند و وطن را فروختند، لعنت به این مرد ثروتمند و گروهش.
بیشتر بخوانید
طالبان یک خلبان ارتش افغانستان را ترور کرد رحیم پور ازغدیحسن رحیم پور ازغدی- یکی از اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی و نیز اندیشمندان ایرانی است که مجموعه سخنرانی های او در حوزه معرفت و اندیشه علاقمندان و طرفداران بسیاری دارد.
رحیم پور ازغدی در روزهای اخیر به واسطه ابتلا به ویروس کرونا در بیمارستان بستری شده بمود و این مهم نام وی را به یکی از ترندهای گوگل تبدیل کرده بود.
آخرین خبرها در مورد وضعیت سلامتی رحیم پور ازغدی حکایت از آن دارد که وی از بیمارستان مرخص شده و حال او رو به بهبودی است.
در مورد حسن رحیم پور ازغدی در ویکی تابناک بیشتر بخوانید فرزاد جمشیدی مجری تلویزیونفرزاد جمشیدی یکی از مجریان مشهور صدا و سیما در دهه 80 شمسی است که اوایل دهه 90 با حواشی فراوانی و شاکیان عمومی و خصوصی رو به رو شد و در نهایت نیز برای همیشه از مجری گری خداحافطی کرد.
جمشیدی پس از 5 سال دوری از صدا و سیما در دهه محرم امسال دوباره به تلویزیون برگشته است و به مناسبت دهه محرم یک برنامه دینی را به روی آنتن می برد.
همین مسئله سبب شده است تا دوباره نام او به یکی از ترندهای گوگل تبدیل شود.
بیشتر بخوانید
حضور تازه مسلمان‌ها در برنامه جدید فرزاد جمشیدی علی احمد جلالیعلی احمد جلالی یکی از چهره های سیاسی و رسانه ای کشور افغانستان است که گفته می شود رهبری جریان دولت انتقالی را در کشور افغانستان بر عهده خواهد گرفت.
جلالی در سال ۱۳۲۳هجری خورشیدی در ولایت غزنی متولد شده و فارغ التحصیل دانشگاه نظامی افغانستان است.
او در سال ۱۳۴۳هجری خورشیدی از دانشکده نظامی آمریکا در رشته دفاع داخلی فوق لیسانس گرفت، بعد در دانشکده سلطنتی بریتانیا تحصیلات خود را ادامه داد و در سال ۱۳۷۵ هجری خورشیدی نیز در دانشکده نظامی آمریکا از رساله دکتری خود تحت عنوان "سیاست جهانی آمریکا" دفاع کرد.
جلالی بعد از پایان تحصیلات در آمریکا در پست های مختلف وزارت دفاع افغانستان (در زمان دولت مجاهدین) و همچنین در رشته دیپلماسی در وزارت کشور به عنوان استاد کار کرد.
جلالی در سال ۱۳۶۰هجری خورشیدی بعد از حمله نیروهای شوروی سابق به افغانستان، به پاکستان مهاجرت کرد و به عنوان مشاور مجاهدین افغانستان کار خود را آغاز کرد.
او در سال ۱۳۶۱هجری خورشیدی به عنوان خبرنگار در رادیو صدای آمریکا استخدام شد و بعد به عنوان رئیس بخش فارسی و پشتو این رادیو انتخاب شد.
جلالی به دنبال سقوط رژیم طالبان، دوباره به افغانستان بازگشت و مدتی را به عنوان وزیر دفاع افغانستان کار کرد. او در سال های ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۴ وزیر کشور افغانستان بود.
علی احمد جلالی در این سال ها در یکی از مصاحبه های خود ادعا کردکه فهرستی از قاچاقچیان مواد مخدر را در اختیار دارد که شامل برخی از افراد بلند پایه دولتی نیز هست ولی او هیچ گاه این فهرست را افشا نکرد.
جلالی در سال ۲۰۰۶ از قدرت کناره گرفت و گفت که می خواهد به کارهای اکادمیک خود رسیدگی کند و به دنبال آن دوباره به آمریکا بازگشت.
او پس از مدتی، در مصاحبه هایش با رسانه ها از اختلافات خود با رئیس جمهور کرزای در خصوص برخی مسایل امنیتی و سیاسی افغانستان سخن گفت.
همانطور که اشاره شد و بر اساس ادعای برخی رسانه ها علی احمد جلالی، وزیر پیشین کشور افغانستان، به عنوان گزینه احتمالی ریاست دولت موقت افغانستان و جانشینی احمد اشرف غنی، رئيس جمهور افغانستان معرفی شده است.
همین مسئله نام او را به یکی از ترندهای مهم گوگل در میان فارسی زبانان تبدیل کرده است.
بیشتر بخوانید
بیانیه اشرف غنی بعد از فرار و کناره گیری از قدرت در افغانستانمنبع: تابناک
کلیدواژه: محرم افغانستان تاسوعا اشرف غنی بازگشت آزادگان کابینه پیشنهادی رئیسی طالبان طالبان اشرف غنی علی احمد جلالی بسم الله محمدی حسن رحیم پور ازغدی شهره لرستانی فرزاد جمشیدی محرم افغانستان تاسوعا اشرف غنی بازگشت آزادگان کابینه پیشنهادی رئیسی طالبان کشور افغانستان رحیم پور ازغدی علی احمد جلالی بیشتر بخوانید شهره لرستانی فرزاد جمشیدی رئیس جمهور اشرف غنی بسم الله
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۸۴۷۳۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
واقعاً روس ها درباره جنگ پوتین چه فکر می کنند؟/ سقوط مخاطبان تلویزیون دولتی در روسیه/ روس ها بیشتر چه کلماتی را در گوگل جست و جو می کنند؟
در 23 ژوئن 2023، یوگنی پریگوژین، رهبر واگنر، شورشی علیه ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه به راه انداخت.
به گزارش جماران، فارن پالیسی در این باره می نویسد: تصمیم پریگوژین منجر به برخی از خارق‌العاده‌ترین صحنه‌ها در تاریخ اخیر روسیه شد. هنگامی که نیروهای گروه واگنر کنترل مرکز استان روستوف را به دست گرفتند، جمعیت شهر علناً شورشیان را در آغوش گرفتند و برای آنها غذا و نوشیدنی آوردند و آنها را در مقابل دوربین های تلویزیونی زنده تشویق کردند. زمانی که پریگوژین شخصاً ظاهر شد، اندکی قبل از اینکه سرانجام شورش خود را رها کرد، همه از او استقبال کردند. اینجا چه خبر بود؟ آیا مردم روستوف صرفاً وضعیت پریگوژین را به عنوان گویای حقایق ناخوشایند در مورد حمله به اوکراین تحسین می کردند؟ آیا آنها فقط ناامیدی خود را از بی کفایتی آشکار سران ارتش عادی ابراز می کردند؟ آیا آنها فکر می کردند که واگنر پیروز می شود و در حال انتخاب طرف خود در این مخاصمه بودند؟ آیا آنها از فرصت برای ابراز نارضایتی گسترده تر استفاده می کردند؟ یا همه موارد فوق - یا هیچ کدام؟
شورش پریگوژین تصویر واضحی از مشکلاتی را ارائه می دهد که هر کسی که سعی می کند بفهمد مردم روسیه واقعاً چه فکری می کنند، با آن مواجه است. اما این سوالی است که نیاز به پاسخ فوری دارد. مقابله با رژیم پوتین و جنگ آن علیه اوکراین بسیار سخت تر خواهد بود مگر اینکه سیاست گذاران و استراتژیست ها بتوانند به درک درستی از افکار عمومی روسیه برسند.
پوتین در سخنرانی شب سال نو خود در پایان سال 2023 این دیدگاه را بیان کرد که می‌خواهد روس‌ها و تا حدی سایرین بپذیرند: مردم روسیه و رهبر آنها یک «جامعه متحد» را تشکیل می‌دهند. در این روایت، بین دیدگاه پوتین برای کشور و آنچه روس‌های معمولی می‌خواهند، فاصله‌ای وجود ندارد و این شامل جنگ در اوکراین میشود، که او آن را به عنوان یک مبارزه قهرمانانه (علیه به اصطلاح نئونازی‌ها) به تصویر می‌کشد که به طور گسترده توسط شهروندان حمایت میشود.
البته واقعیت نسبتاً پیچیده تر است. این ظاهر اجماع یکپارچه توسط یک دولت پلیسی فراگیر اجرا می شود. یک دستگاه امنیتی عظیم همه چیزهایی را که روس‌ها می‌گویند و انجام می‌دهند زیر نظر دارد. برخی از برجسته‌ترین منتقدان پوتین، مانند ولادیمیر کارا مورزا و ایلیا یاشین، به اتهام انتشار «اطلاعات نادرست» درباره ارتش روسیه و جنگ، در حال گذراندن محکومیت‌های چشمگیر زندان هستند. الکسی ناوالنی، مخالف پیشرو، یکی دیگر از فعالان معروف ضد جنگ، اخیراً در شرایط نامشخصی در زندان درگذشت. اندکی پس از آن، دستیار او که در تبعید در لیتوانی زندگی می کرد، مورد حمله وحشیانه یک مهاجم با چکش قرار گرفت.
روس های معمولی به خوبی از خطرات ناشی از گفتن حرف نادرست آگاه هستند. سالمندان هنوز خاطرات روشنی از زندگی در زمان رهبران سابق جوزف استالین و لئونید برژنف دارند، خاطراتی که به طرق مختلف به نسل‌های کنونی رسیده است.
لیوبوف سوبول، فعال اپوزیسیون تبعیدی معتقد نیست که روس‌ها مایلند آنچه را که فکر می‌کنند به مسئولان برگزار کننده نظرسنجی ها بگویند: او به فارن پالیسی گفت: «بیشتر اوقات با پاسخ‌هایی که طرفداران دولت را منحرف می‌کند، نتایج غیرقابل اعتمادی دریافت می‌کنید. کسانی که از رژیم پوتین حمایت می کنند صادقانه و آشکار پاسخ خواهند داد، در حالی که افراد مخالف از ترس انتقام، مشکلات در محل کار و سایر مشکلات از گفتن حقیقت و بیان احساسات واقعی خود می ترسند.»
نظرسنجی قابل اعتماد به حداقل میزان اعتماد نیاز دارد و اعتماد عموماً در همه جوامع بسته، نه تنها روسیه، کم است. دقت هر نظرسنجی افکار عمومی منوط به در دسترس بودن پاسخ دهندگانی است که هیچ ترسی از پیامدهای منفی ندارند و می توانند پرسشگران خود را نسبتاً قابل اعتماد بدانند. هیچ یک از این شرایط در روسیه وجود ندارد.
برگزارکنندگان نظرسنجی در همه جا نگران چیزی هستند که آن را سوگیری مطلوبیت اجتماعی می‌نامند ؛ فشار شدید برای گفتن آنچه می‌دانید از شما انتظار می‌رود، اما در حکومت‌های استبدادی، این مشکل بسیار حادتری است. تعداد کمی از روس‌ها ممکن است نظرات واقعی خود را با کسی که نمی‌شناسند و از طریق تلفن با آنها تماس گرفته در میان بگذارند و حتی تعداد کمتری نیز احتمالاً نظرات مخالف خود را بیان می‌کند.
اینکه غرب و اوکراین چگونه پیام‌های خود را به جمعیت روسیه می‌فرستند، تا حد زیادی به این بستگی دارد که آنها چقدر خوب روس‌ها و طرز فکر آنها را می شناسند.
پی بردن به احساسات عمومی برای خود پوتین که ارتش کوچکی از نظرسنجی های خود را برای ارزیابی روحیه ملی دارد به همان اندازه مهم است. اما آیا واقعاً می تواند به آنها اطمینان داشته باشد تا آنچه را که نمی خواهد بشنود هم به او بگویند؟ او ممکن است هرگز نتواند خود را از روایت‌های تبلیغاتی خود که به طرز شگفت‌انگیزی با رفتار طرفداران پریگوژین در روستوف در تضاد است، رهایی بخشد.
این مشکل با کسانی که در حال انجام نظرسنجی هستند تشدید می شود. دو مورد از برجسته‌ترین سازمان‌های نظرسنجی در کشور، مرکز تحقیقات افکار عمومی روسیه (VCIOM) و بنیاد افکار عمومی (FOM)، تحت کنترل دولت هستند. سومین مورد، مرکز که توسط گروهی از کارشناسان که در سال 2003 از VCIOM جدا شدند تشکیل شد و اغلب به عنوان مستقل توصیف می شود، بارها مورد حمله کرملین قرار گرفته که آن را به عنوان عامل خارجی محکوم کرده است.
دو سال پیش، وبسایت مستقل Proekt تحقیقی را منتشر کرد که ادعا می‌کرد کرملین مستقیما در کار VCIOM دخالت دارد. روزنامه‌نگاران ادعا کردند که VCIOM با تغییر عبارت سؤالات نظرسنجی به روش‌هایی که پاسخ‌های «مناسب» را به پاسخ‌دهندگان القا می کند آنها را تحت فشار قرار می دهند.
همچنین گفته میشود که مقامات دولتی برگزارکنندگان نظرسنجی ها را متقاعد کرده‌اند که از نشان دادن روندهای بلندمدت در میزان اعتماد و محبوبیت پوتین در وبسایت شرکت خود خودداری کنند؛ از جمله پایین‌ترین میزانی که در سال 2018 شروع شد، زمانی که موقعیت او به دلیل اصلاحات عمیقاً نامطلوب بازنشستگی تضعیف شد. اعتماد روس ها به رئیس جمهور خود در مارس 2020 به کمترین میزان در 14 سال گذشته یعنی 28.3 درصد کاهش یافت، اگرچه متعاقباً پس از تهاجم گسترده به اوکراین به شدت افزایش یافت.
بر اساس آخرین نظرسنجی لوادا که در ماه مارس منتشر شد، داده‌های لوادا و سایر نظرسنجی‌های مستقل، مانند روسی فیلد و گروه کرونیکل نشان می‌دهد که حمایت عمومی از جنگ همچنان قوی است ؛ 77 درصد. با این حال، لوادا همچنین تاکید کرد که بیشتر پاسخ دهندگان (52 درصد) طرفدار مذاکرات صلح هستند تا ادامه خصومت ها (40 درصد)، که با خواسته های کرملین همخوانی ندارد. 66 درصد از افراد مورد بررسی موافق بودند که روسیه بهای بسیار بالایی را برای تهاجم پرداخت می کند.
ولادیمیر میلوف، فعال اپوزیسیون می نویسد که این یافته ها تصویر حمایت ظاهراً محکم از جنگ را که اغلب در رسانه ها نقل می شود، پیچیده می کند. او استدلال می‌کند که تعداد کل حامیان ذکر شده در نظرسنجی‌ها باید تفاوت‌های مهم بین کسانی که «بی‌قید و شرط» از جنگ حمایت می‌کنند (گروهی که او ۳۵ تا ۴۰ درصد می‌داند) و آن‌هایی که «بیشتر از آن حمایت می‌کنند تا با آن مخالفت»، به تصویر کشیده شود.
او خاطرنشان می‌کند که نظرسنجی‌ها همواره مخالفت شدیدی را با موج دوم بسیج نظامی برای اعزام به خط مقدم نشان داده، احتمالاً به همین دلیل است که پوتین تاکنون از صدور دستور آن خودداری کرده است.
میلوف همچنین می گوید که مخاطبان تلویزیون دولتی روشی که از دیرباز مورد پسند پوتین برای تثبیت پیامش در اذهان مردم بود در حال کاهش شدید است، که نشانه‌ای از کاهش اعتماد به رسانه‌های رسمی است. او توجه را به تفاوت‌های جمعیتی فاحش در میان پاسخ‌دهندگان جلب می‌کند: حمایت از جنگ در میان افراد مسن و روستایی غالب است، در حالی که در میان جمعیت شهری جوان‌تر در ضعیف‌ترین حالت خود قرار دارد.
اکثریت قریب به اتفاق مردم اساساً بی تفاوت هستند و به نظرسنجی ها و مقامات هر آنچه می خواهند بشنوند را خواهند گفت. برخی از کارشناسان آن را با اصطلاح زیبا "بی تفاوتی آموخته شده" توصیف می کنند.
کارشناسان در حال آزمایش راه‌های جدیدی برای مقابله با مشکل بی اعتمادی به نظرسنجی ها هستند. یکی از این راه ها استفاده از قدرت جمع‌آوری داده‌های اینترنت است. دو دانشمند علوم سیاسی بریتانیایی، در حال بررسی پرسش‌های جستجوی روس‌ها در گوگل و یاندکس، یک موتور جستجوی داخلی هستند.
این داده‌ها، در میان چیزهای دیگر، نشان می‌دهد که روس‌ها از لحاظ مالی بسیار کمتر از آنچه اغلب ادعا میشود احساس امنیت می‌کنند: پرسش‌ها درباره «ورشکستگی»، «تأمین مالی مجدد وام مسکن» و «اهدای کلیه» از آغاز تهاجم افزایش یافته است. جستجوها درباره افسردگی، اضطراب و خودکشی نیز به شدت افزایش یافته است. محققان همچنین افزایش پرسش‌های مربوط به استبداد (از جمله کار مورخ هانا آرنت در مورد توتالیتاریسم و اورول 1984) را دنبال کردند.
برای مدت طولانی، معامله ضمنی میان مردم و کرملین این بوده که پوتین رفاه و ثبات را به ارمغان می آورد و روس ها با سکوت سیاسی به آن پاسخ می دهند. اکنون این معامله با جنگ، با سربازی اجباری، عدم اطمینان اقتصادی شکسته شده است. این روزها حضور رژیم در زندگی شما بسیار زیاد شده است. اکنون در جامعه روسیه افرادی سیاسی شده‌اند که قبلاً به سیاست علاقه نداشتند.
در نهایت یک چیز مسلم است: وقتی کسی به شما می‌گوید که روس‌ها در دیدگاه‌های خود متحد و یکدست هستند، حرف آنها را نپذیرید. فهمیدن اینکه واقعاً در درون آن سرها چه می گذرد آسان نخواهد بود.
خودکشی دانشجوی کارشناسی ارشد در کوی دانشگاه تهران